W tej notce chcę bardzo podziękować mojej siostrze, któa tak na serio nie jest moją siostrą, jednak jest moją siostrą - Basi oraz Magdzie W.
Dzisiejszy wieczór, był taki, taki, taki inny :D Dzięki wam za wszystko, wy tam wiecie o co chodzi ;>
A co do końcówki to jestem Ledwożywa, jak pisałam wcześniej i jestem Ledwożywa dotąd. Jaram się tym i nie moge przestać.
Czytaliśmy moje Pele mele. Od dzisiaj będę mówiła imieniem, jakie sobie kiedyś wymyśliłam - Emmet ♥ Może to trochę dziwne, ale teraz prowadzę bloga, w sposób jaki prowadze pamiętnik, ukryty w moim pokoju. Nikt nie wie gdzie jest, no może chyba tylko Basia, ale nawet nie wiem czy ona wie :D
Właśnie niedawno sobie przeglądałam starego bloga na pingerze, i znalazłam tam kilka swoich twórczości sprzed roku, czego tutaj napewno nie publikowałam.
Ten wiersz pisałam, nie pamiętam, gdzieś w grudniu moze ?
Moje życie twoje imię nosi.
Niczym wiatr kwiaty roznosi.
Ale szkoda tylko,
że ja to czuję tylko.
Ja cię nie obchodzę
I nigdy obchodziła nie będę.
Takie jest moje przeznaczenie.
Odchłań rozpaczy na dnie.
I wołam : Zostań !
Wysłuchaj mych wyszeptań.
Bo jesteś dla mnie wszystkim.
Oddechem i zyciem.
Wiatrem i śmiechem.
Proszę pozostań przy mnie,
I bądź zawsze awaryjnie.
W każdej potrzebie,
W każdym spodobie.
W każdy dzien i w każdą noc.
I mów mi dobranoc !
I witaj mnie całusem
Całego życia sensem
To chyba też był jakiś prolog mojego opowiadania ;
Chciałabym, aby nasze życie było jak w bajce. Nasze - moje i twoje.
Byłabym wtedy królewną, w długich rozpuszczonych włosach, ze złotą koroną na głowie, w pięknej, długiej, złocistej sukience. Bajka to świat bez smutku, i łez. To kraina wiecznego szczęścia, radości, uśmiechu.
Błądziłabym samotnie po lesie zbierając kwiaty z pięknej, kolorowej łąki. Doszłabym do pięknego strumienia.
Wtedy zobaczyłabym Ciebie siedzącego tak samotnie jak ja. Spojrzałam na ciebie i utonęłabym w twoich przepięknych brązowych oczach. Pokochałam cię już od pierwszego spojrzenia, zanim cie jeszcze tak dobrze znałam... Wydawało mi się, że ty też coś do mnie czujesz. W bajce by było tak.. ,,Żyli długo i szczęśliwie...``. Już bylibyśmy razem, mieszkalibyśmy w pięknym, wielkim pałacu.
Ale to tylko bajka...
Trzeba zacząć żyć rzeczywistością, naszym mrocznym, ponurym życiem. Żyjemy tu i teraz, w krainie smutku, łez, rozpaczy... A co najgorsze w krainie gdzie panuje nieszczęśliwa miłość. Nie warto marzyć, i tak nic się nie spełni. Żyjemy z nadzieją na lepsze jutro. Zamykamy oczy i staramy się widzieć, zobaczyc ten lepszy świat, który i tak naprawdę jest wytworem naszej wyobraźni...
Jeszcze raz dziękuje Basi i Madzi W za wszystko, dziś. Najlepszy był tekst Basi :
- On się na mnie patrzył takim dziwnym wzrokiem.
Na co ja odpowiedziałam :
- Tym swoim boskim wzrokiem ! <3
<33
Dzisiejszy wieczór, był taki, taki, taki inny :D Dzięki wam za wszystko, wy tam wiecie o co chodzi ;>
A co do końcówki to jestem Ledwożywa, jak pisałam wcześniej i jestem Ledwożywa dotąd. Jaram się tym i nie moge przestać.
Czytaliśmy moje Pele mele. Od dzisiaj będę mówiła imieniem, jakie sobie kiedyś wymyśliłam - Emmet ♥ Może to trochę dziwne, ale teraz prowadzę bloga, w sposób jaki prowadze pamiętnik, ukryty w moim pokoju. Nikt nie wie gdzie jest, no może chyba tylko Basia, ale nawet nie wiem czy ona wie :D
Właśnie niedawno sobie przeglądałam starego bloga na pingerze, i znalazłam tam kilka swoich twórczości sprzed roku, czego tutaj napewno nie publikowałam.
Ten wiersz pisałam, nie pamiętam, gdzieś w grudniu moze ?
Moje życie twoje imię nosi.
Niczym wiatr kwiaty roznosi.
Ale szkoda tylko,
że ja to czuję tylko.
Ja cię nie obchodzę
I nigdy obchodziła nie będę.
Takie jest moje przeznaczenie.
Odchłań rozpaczy na dnie.
I wołam : Zostań !
Wysłuchaj mych wyszeptań.
Bo jesteś dla mnie wszystkim.
Oddechem i zyciem.
Wiatrem i śmiechem.
Proszę pozostań przy mnie,
I bądź zawsze awaryjnie.
W każdej potrzebie,
W każdym spodobie.
W każdy dzien i w każdą noc.
I mów mi dobranoc !
I witaj mnie całusem
Całego życia sensem
To chyba też był jakiś prolog mojego opowiadania ;
Chciałabym, aby nasze życie było jak w bajce. Nasze - moje i twoje.
Byłabym wtedy królewną, w długich rozpuszczonych włosach, ze złotą koroną na głowie, w pięknej, długiej, złocistej sukience. Bajka to świat bez smutku, i łez. To kraina wiecznego szczęścia, radości, uśmiechu.
Błądziłabym samotnie po lesie zbierając kwiaty z pięknej, kolorowej łąki. Doszłabym do pięknego strumienia.
Wtedy zobaczyłabym Ciebie siedzącego tak samotnie jak ja. Spojrzałam na ciebie i utonęłabym w twoich przepięknych brązowych oczach. Pokochałam cię już od pierwszego spojrzenia, zanim cie jeszcze tak dobrze znałam... Wydawało mi się, że ty też coś do mnie czujesz. W bajce by było tak.. ,,Żyli długo i szczęśliwie...``. Już bylibyśmy razem, mieszkalibyśmy w pięknym, wielkim pałacu.
Ale to tylko bajka...
Trzeba zacząć żyć rzeczywistością, naszym mrocznym, ponurym życiem. Żyjemy tu i teraz, w krainie smutku, łez, rozpaczy... A co najgorsze w krainie gdzie panuje nieszczęśliwa miłość. Nie warto marzyć, i tak nic się nie spełni. Żyjemy z nadzieją na lepsze jutro. Zamykamy oczy i staramy się widzieć, zobaczyc ten lepszy świat, który i tak naprawdę jest wytworem naszej wyobraźni...
Jeszcze raz dziękuje Basi i Madzi W za wszystko, dziś. Najlepszy był tekst Basi :
- On się na mnie patrzył takim dziwnym wzrokiem.
Na co ja odpowiedziałam :
- Tym swoim boskim wzrokiem ! <3
<33
